35
��36
��478 OEUVRES DE Descartes. •
tum, « Ego I exifto », quoties a me profertur vel mente concipitur, neceflario eft verum ^.
Prœclare, Vir eximie. Archimcdcum punûujn occupas : mundum haud dubie, fi lubct, movebis; en jam nutant omnia. Ac te quœfo [vis enim, opinor, ad vivum ref écart 5 omnia, ut nihil fit tua in Methodo non aptum, non cohœ- rens, non necejfan'um)^, cur mentis meminijîi, ciim ais mente concipitur? An non exularejuj/i/li corpus & men- tem ? Sed forte excidit : adeo eft, arduum, etiam expertis, oblivifci penitus eorum quibus a pueris affucvimus, ut «o milii rudi, fi fors vacillem, haud maie fit fperandum. Sed perge, obfècro.
Denuo, ais, meditabor quidnam fim, quidnam me olim crediderim, priufquam in bas cogitationes inci- diflem ; ex quo deindc fubducam quidquid allatis ra- i5 tionibus vel minimum potuit infirmari, ut ita praicife remaneat illud tantiim quod certum eft il incon- cufTum'.
Audebonc, priufquam intro pcdem feras, ex le fcifci- tari. quo conflio tu, qui vêlera omnia tanquam dubia & 20 falfi abdicaris folenni ri lu, ea iterum velis infpicere, perinde quaf ex panniculis illisfperes cei'ti aliquid? Quid f maie olim de le credidijh? Imo, quia omnia, qicœ paulo ante ejurajli, dubia cranl & incerta (fecus cur abdi- caffes?), qui f et, ut eadem modo dubia non fut & in- 25 certa".^ N if forte abdicatio illa fil relut i quoddam Cir- cœum medicamentum, ul ne dicam lixivium. Quanquain malo fufpiccre confilium luum & rcncrari. Sa'pe fit ul.
a. Pai^c 2 5, 1. I i-ilî.
b. Non entre parcinliLso. 1. 5-7.
c. Page 2'?, 1. 19-^4.
�� �
