490 QEuvRES DE Descartes.
Jîntne illi obfecuturi, haud facile prœjîabo. Siius cuique ejî fenfus, ac paucos reperias, qui id tibi, quod olim fi- lenles Pythagorœ, in eo olÙtoç £<p(x conquiefcant. Qiiid Ji Jînt qui rcnuant ? qui recufent ? qui fuâ illâ in vcteri 50 opinione perjîent? Quid faciès? Ac cœteros ne appel- 5 lem, unum te volo. Ciim polliceris te confeélurum vi & momento rationum animant humanam non cjje corpo- ream, fed plane fpiritualeni, hoc Ji propofucris veluti demonjîrationum tuarum fundamentum, « Cogitare ejl « aliquid proprium mentis, Jive rci plane fpiritualis lo & incorporées », annon videbere id novis verbis pojlu- lare , quod veteri in quœjîione fit pofitum ? Quaf quifquam fit ita fiupidus, ut fi credat « Cogitare effe « aliquid proprium rei fpiritualis & incorporées », fciat verà & fibi fit confie ius fe cogitare (^quotufquifque porrà '5 efi, qui venam illam divitem cogitationis in fe non repe- rerit, ut monitore fit opus ?), dubitare poj/ît in fe ali- quid effe fpirituale & minime corporatum ! Ac, ne putes hcBc a me jacîari gratis, quammulti funt, iique graves Philofophi, qui bruta velint cogitare, adeoque qui pulcnt 2° cogitationcm, non quidem effe communem cujufiibct cor- poris,fed animœ extcnfœ, qualis efi in brutis, adeoque non effe propriam quarto modo mentis & rei fpiritualis! Quid a, quœfo, cum jubebuntur liane fuam opinionem abdicare, uttuam gratis induant? Ac tu ipfe, ifia dum pofiulas, num 2 5 gratiam petis, num principium ? Sed quid contcndo? Si maie fum prœtcrveclus, vis ut repedem " ?
a. Suite ci-apiès : § 6, p. 493.
�� �
