62
��^ OEUVRES DE Descartes. si-sj.
funt, a Deo accepi; cùmque ille nolit me fallere, talem profedo non dédit, ut, dum eâ rede utor, poffim un- quam errare.
Nec ullum de hac re dubium fupereffet, nifi inde fe- qui videretur, me igitur errare nunquam polTe ; nam fi 5 quodcunque in me eu, a Deo habeo, nec ullam ille mihi dederit errandi facultatem, non videor pofle un- quam errare. Atque ita prorfus, quamdiu de Deo tan- tùm cogito, totufque in eum me converto, nullam erroris aut falfitatis caufam deprehendo; fed,poilmo- lo dum ad me reverfus, experior me tamen innumeris erroribus effe obnoxium, quorum caufam inquirens animadverto non tantùm Dei, five entis fummè per- fedi,realem & pofitivam, fed etiam, ut ita loquar, ni- hili, five ejus quod ab omni perfedione fummè abeil, i5 negativam quandam ideam mihi obverfari, & me tan- quam médium quid inter Deum & nihil, five in|ter fummum ens & non ens ita efle conftitutum, ut, qua- tenus a fummo en|te fum creatus, nihil quidem in me fit, per quod fallar aut in errorem inducar, fed qua- 20 tenus etiam quodammodo de nihilo, five de non ente, participo, hoc eft quatenus non fum ipfe fummum ens, defuntque mihi quamplurima, non adeo mirum effe quôd fallar. Atque ita certe intelligo errorem, qua- tenus error eft, non effe quid reale quod a Deo depen- 25 deat, fed tantummodo elfe defedum; nec proinde ad errandum mihi opus effe aliquâ facultate in hune fi- nem a Deo tributâ, fed contingere ut errem, ex eo quôd facultas verum judicandi, quam ab illo habeo, non fit in me inlinita. 3o
Verumtamen hoc nondum omnino fatisfacit; non
�� �
