Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/130

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

IOO

��Principiorum Philosophle

��89-90.

��XLVI. Qucenam fint ea, quce hic affumo ai yhœ- nomena omnia ex- plicanda.

��femina plantarum, fed ipfae plantae ; nec Adam & Eva nati fint infantes, fed fadi fint homines adulti. Hoc fides Chriftiana nos docet, hocque etiam ratio natu- ralis plané perfuadet. Attendendo enim ad immenfam Dei potentiam, non poflumus exiftimare illum un- quam quidquam feciffe, quod non omnibus fuis nu- meris fuerit abfolutum. Sed nihilominus, ut ad plan- tarum vel hominum naturas intelligendas, longé me- lius eft confiderare, quo pado paulatim ex feminibus nafci poflint, quàm quo pado à Deo in prima mundi origine creati fint : ita, fi quae principia poflimus exco- gitare, valde fimplicia & cognitu facilia, ex quibus tanquam ex feminibus quibufdam, & fidera &Terram, & denique omnia quse in | hoc mundo afpeftabili deprehendimus, oriri potuiffe demonftremus, quamvis ipfa nunquam fie orta effe probe feiamus, hoc pado tamen eorum naturam longé meliùs exponemus, quàm fi tantùm, qualia jam fint, deferiberemus . Et quia talia principia mihi videor invenifle, ipfa breviter hîc exponam.

Ex antedidis 3 jam confiât, omnium mundi corpo- rum unam & eandem efle materiam, in quaflibet partes divifibilem, ac jam reipfa in multas divifam, quse diverfimodè moventur, motufque habent aliquo modo circulares b , & femper eandem motuum quan- titatem in univerfo confervant. At quàm magnae fint iftae partes materiae, quàm celeriter moveantur, & quales circulos deferibant, non poflumus folâ ratione

��10

��iS

��20

��25

��a. Pars II, art. iv, xx, xxii-iii, xxxni, xxxvi et il, p. 42, 5i, 52-3, 58-9, 61 et 65.

b. Voir t. V, p. 170.

�� �