î6j-263.
��Pars Quarta.
��279
��cum impetu venientes, per totam exteriorem fibi vias quaerunt, iftorum ramentorum meatus ita fitos in- veniunt, ut, ad motum fuum fecundùm lineas restas continuandum, per illa eorum orificia, per quae priùs 5 egredi confueverant, ingredi conentur, ipfas ibi oc- currere perexiguis iftis ramulorum extremitatibus, quas inter meatuum fpiras eminere, ac regrefïuris particulis ftriatis affurgere, fuprà didum eft a ; hafque ramulorum extremitates initio quidem illis refiftere,
10 fed ab ipfis faepe faepius impulfas, fucceflu temporis omnes in contrariam partem fledi, aut etiam nonnul- las frangi; cùmque poftea ifti meatus, ramentorum quibus | infunt fitu mutato, alla fua orificia particu- lis ftriatis obvertunt, has rurfus occurrere extremita-
i5 tibus ramulorum in meatibus affurgentium, ipfafque
paullatim in aliam partem infledere, & quô faepius
atque diutius hoc iteratur, eô ramulorum iftorum in
utramque partem inflexionem faciliorem evadere.
Et quidem ea ramenta, quae faepe hoc pado per ex-
ao terioris terrae venas afcendendo, modo in unam, modo in aliam partem converfa fuere, five fola fimul colleda fint, five aliorum corporum meatibus impada, glebam ferri componunt. Ea verô quae vel femper eundem fi- tum retinuerunt, vel certè, fi ut ad fodinas perveni-
2 5 rent, illum aliquoties mutare coada fuerint, faltem ibi poftea, lapidis alteriufve corporis meatibus firmi- ter impada, per multos annos immota remanferunt, faciunt magnetem. Atque ita vix ulla eft ferri gleba, quae non aliquo modo ad magnetis naturam accédât,
3o & nullus omnino eft magnes, in quo non aliquid ferri
a. Pars III, art. cvi, p. 154.
��CXXXIX.
Qux fit natura
magnetis.
�� �
