Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, VIII.djvu/325

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

278-279-

��Pars Quarta.

��295

��10

��20

��25

��fjp^SI

���los A & a egredientes, verfus V & X tranfire poffint. Et ex his facillimè intelligitur, cur fi magnes fece- tur piano parallelo lineae per ejus polos du&ae, feg- mentumque libéré fufpendatur fupra magnetem ex quo refedum eft, fponte fe convertat, & fitum con- trarium ejus quem priùs habuerat, affedet ; ita ut, fi partes A & a priùs jundae fuerint, item- que B & b, poftea b vertat fe verfus A, & a verfus B : quia nempe antea pars Auftralis unius Auftrali alterius juncta erat,&Borealis Boreali,poft divifionem verô particulae ftriatae per | Auflralem partem unius egreflae, per Borealem alterius ingredi debent ; & egreflae per Borealem , ingredi per Auftral em . Manifeftum etiam eft, cur fi magnes dividatur piano, lineam per polos duétam ad angulos redos fecante, poli fegmentorum, quœ ante fedionem fe mutuo tangebant, ut b&a, fint contrarise virtutis : quia parti- culae ftriatae, quae per unum ex iftis polis egrediuntur, per alium ingredi debent.

Nec minus manifeftum eft, eandem effe vim in quâ- vis magnetis parte ac in toto : neque enim ifta vis alia eft in polis, quàm in reliquis partibus, fed tantùm major videtur, quia per illos egrediuntur particulae ftriatae, quae per longiffimos magnetis meatus tranfie- runt, & quae inter omnes ab eâdem parte venientes mediae funt : faltem in magnete fphaerico, ad cujus

���CLV.

Cur fegmentorum ma- gnetis partes, qua> antefeâionemjun✠erantje mutuà etiam réfugiant '.

��CLVI. Cur duo punâa, quce priùs in uno magnete contigua erant, in ejus fragmentis fini poli diverfœ virtu- tis ".

��CLVII. Cur eadem fit vis in quâvis magnetis parte, ac in toto c .

��a. Propriété 6, p. 284, 1. 25.

b. Propriété 7, p. 285, 1. 1.

c. Propriété 8, ibid., 1. 5.

��Voir t. IV, p. 469.

�� �