J4-25. Ad G. Voetium. 27
non illos quidem vituperare, qui aliquid veri in Phi- lofophiâ invenerunt, fed me nihil taie invenhTe ; quod tamen, ut ipero, nunquam probabis. Sed efto, nihil invenerim : an ideo convitiis, potiùs quàm veniâ & arnica admonitione, dignus eram ? Crede mihi, Do- mine Voëti, nihil hîc aliud prudens leétor judicabit, quàm te, dum haec fcriberes, tanto maledicendi ftudio incenfum fuiffe, ut neque quid te deceret, neque quid verum aut verifimile effet, confideraris.
��10 \De faélis Voetii, ex quibus ejus virtutes primùm
noffe cœpi.
Pars Secunda.
Quia verô non folent homines ita in alios invehi fine caufâ, ne quam forte culpâ meâ videar tibi de-
i5 diffe, omnia, quae mihi tecum hadenus intercefferunt, breviter commemorabo. Nunquam te, quod fciam, fum alloquutus, necdum mihi facie es notus, ac de te non magis cogitabam, quàm de iis qui nondum funt nati, cùm primùm mihi nunciatum eft, te folere inter
20 Atheos me numerare ; profefforemque De Roy, quem norant homines multa docere, quse cum opinionibus meis conveniebant, iniquiflimis machinationibus à te
» haut aequis paffibus Gorlaeus ? Quin & Lulliftarum Paracelfiftarumque » & chimerica Fratrum Rofece Crucis caterva? Unum Ramum û excipias, » reliqui aut duos feétatores aut neminem habent : illique aliqui adhaerent, » non quôd Ariltotelem (quanquam conatus fuit) proftraverit, aut ejus » philofophiam luce fuâ obfcuraverit ; fed quoniam methodum indicaffe » videtur, cujus fubfidio quis féliciter per Peripatetica latifundia progredi » poteft. » (Pag. 6-7.) Voir t. I, p. i58, 1. 17-24.
�� �
