i}4 Epistola 204-206.
fie deferibes, ut facile ad ipfos referri poffint, & ita non minus quidem nocebis, fed forte minor erit oc- cafio te puniendi.
Non exponam hîc alias rationes ob quas tibi à fu- perioribus tuis, tam politicis quàm etiam ecclefiafti- 5 cis, condonari non poffe exiftimo, ne forte videar, te monendo, tacite illos ea quae meliùs me feire poffunt, ac procul dubio etiam fciunt, docere velle. Sed unum adhuc eft quod, plebis caufâ, omittendum elfe non puto. Nempe hoc femper in veftrâ religione obfervari 10 audivij û quis Concionator in turpi aliquo peccato deprehendatur, exempli caufâ, fi adulterium vel fur- tum vel homicidium commiferit, ut munere fuo pri- vetur. Nec immérité : quamvis enim ii qui non bene a|gunt, pofTint alios bene monere, nunquam tamen i5 tanta fides illorum didis habetur, quàm û probi & inculpati efle putarentur. Sed fane nullum peccatum Concionatori turpius eft, nullum meliori jure impedit ne verbis ejus credatur, nullumque ideirco eum mu- nere fuo reddit magis indignum, quàm fi fœpiffime 20 atque apertiffime mentiatur, maledicat, calumnietur. Alia enim peccata extra concionem fiunt, & ob huma- nam fragilitatem exeufantur. Quin etiam ex charitate credere debemus, illos qui ea commiferunt, volunta- tem in iis perfeverandi deponere, antequam incipiant 25 concionari ; ac proinde, non minus effe audiendos quàm fi antea fuiffent inculpati. Nullumque omnino periculum eft. ne quis homicidii, vel adulterii, vel furti exempla edat in concione ; quin | è contra, fi quis ira percitus hominem occidit, vel alio animi motu 3o
3 Non à la ligne (1" édit.).
�� �
