LXV.
Quomodo ipfarum mo- di fent etiam cogno- fcendi.
��LXVI.
Quomodo fenfus, afje- âus & appetitus, clarè cognofcantur , quamvis fcepe de Us maie judicemus.
��LXVII.
In ipfo de dolore judi-
cio fœpe nos falli.
��)
��Principiorum Philosophle
��16-27.
��Eâdem ratione, diverfos cogitationum modos, ut intelledionem, imaginationem, recordationem, voli- tionem, &c; itemque diverfos modos extenûonis five ad extenfionem pertinentes, ut figuras omnes, & fitus partium, & ipfarum motus, optimè percipiemus, fi tantùm ut modos rerum' quibus infunt fpedemus ; & quantum ad motum, fi de nullo nifi locali cogitemus, ac de vi à quâ excitatur (quam tamen fuo loco expli- care conabor 8 ) non inquiramus.
Superfunt fenfus, affe&us, & appetitus, qui quidem etiam clarè percipi poflunt, fi accuratè caveamus, ne quid ampliùs de iis judicemus, quàm id praecifè, quod in perceptione noftrâ continetur, & cujus intimé con- fcii fumus. Sed perdifficile eft id obfervare, faltem circa fenfus : quia nemo noftrûm eft, qui non ab ineunte setate judicârit, ea omnia quse fentiebat, efle res quafdam extra mentem fuam exiftentes, & fen- fibus fuis, hoc eft, perceptionibus quas de illis ha- bebat, plané fimiles. Adeo ut videntes, ex|empli gra- tiâ, colorem, putaverimus nos videre rem quandam extra nos pofitam, & plané fimilem ideae illi coloris, quam in nobis tune experiebamur ; idque ob con- fuetudinem ita judicandi, tam clarè & diftindè vi- dere nobis videbamur, ut pro certo & indubitato haberemus.
Idemque plané eft de aliis omnibus quae fentiuntur, etiam de titillatione ac dolore. Quamvis enim hsec extra nos efle non putentur, non tamen ut in folâ mente five in perceptione noftrâ folent fpedari , fed ut in manu, aut in pede, aut quâvis aliâ parte noftri
a. Pars II, art. xxiv-liy, et surtout art. xliii et xliv.
��10
��i5
��20
��25
��3o
�� �
