wierden op Antwerpen getransporteert. Maer aldaer gekomen zijnde en hoorende dat zij moesten doorschoten worden, riepen om bijstand den hemel aen, en seffens is het teeken gegeven en zijn aile aldaer doorschooten. Naer de eerste executie hebben zij wederom vijftien andere gehaelt en dan nog elf. Weike eenenviertig menschen op eene halve uer daer hun leven gelaten hebben. Het is niet mogelijk te beschrijven het droevig gehuyl en geschreeuw van deze ellendige. Onder dezelve was er eenen of twee die ziende hun droevig eynde, hun lieten vallen voor dat de scheuten op hun gelost wierden, deze zijn daar doorschooten ; geheel het kerkhof en den omtrek derzelve was afgezet met soldaeten en terwijlen die een en viertig dooden menschen daer laegen, gingen eenige ligte borgers die de fakkelen droegen, met eene wagt van franschen, naer het huys van Pet. Jos. Gooris, grafmaeker van St-Rombauts, om hem met gewelt te dwingen van die dooden komen te begraeven, hij zeggende, dat indien imand konde getuygen dat hij dit voor desen gedaen hadde, hij gereed was het te doen en dat den grafmaker woonde op het algemeen kerkhof buyten de Stad, en het direct nog indirect zijn werk niet en was ; — hierop zijn zij aile vloekende weg gegaen en
Page:Eekhoud - Les fusillés de Malines, 1891.pdf/198
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
192
LES FUSILLÉS DE MALINES
