Ar vejatz cals vertutz i fo doncs demonstreia :
Que si tota la gent que en est mon fo neia
Esteso tot entorn e enviro asetgeia
Nol prezeran ja ilh una poma peleia ;
Mas contra la ost de Crist no a castel dureia,
Ni ciutatz que ilh trobon ; tan no es enserreia.
E per so fa que fols qui am crozatz guerreia,
C’anc om no s’en gauzi can venc a la fineia,
Que non fos cofondutz.
Tant tost com Cabaretz lo castel fo rendutz
Lo coms cel de Montfort el crozat so mogutz
E van enves Lavaur que lai en Tolza fu.
.I. mes e .V. setmanas i an seti tenut ;
Ab genhs e ab calabres l’an fortment combatut.
La vila fo mot fortz : sis fossan defendut
Ni pel comte Ramon fossan be acorrut,
No l’agran si tost preza, fe que deg a Jhesu,
Car vitalha era cara, la venda el traü,
Elh borzes de Tolosa qui s’en son irascu
Que vedan del pertrait que no lor seit rendu,
Nin laissan traire armas ni lansa ni escu.
Mas, com ditz lo proverbis, tart se son perseü,
Qu’els an claus lor estable el cavals son perdu.
Li crozatz los combaton a forsa e a vertu,
Qu’elh so asetiat.
Lavaurs fon tan fortz vila que anc e nulh regnat
