Page:La Chanson de la croisade contre les Albigeois, 1875, tome 1.djvu/96

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
84
[1211]
croisade contre les albigeois.

Las grans targas del cor vos dig ses falhiment
Que lhi bon afozenc n’agron .III. verament.
1805A las albergas tornan cavalier e sirvent,
E aicels de Tholoza repairen essament.
La noit s’esquilgaitero tro a l’alba pareichent ;
Las vinhas e los blatz gastan espesament,
Los albres e tot so qu’en la onor apent.
1810Meten o en .I. mon delatz un derubent ;
Los fossatz en cujeron omplir segurament,
C’aitals an los coratges.

LXXXI.[1]

Li baro de la ost que son proome e sages
Agron paor de dels dins que lor fassan dampnatges :
1815Tot lo jorn van garnit li omes de paratges,
Cascus als melhs que pot garda sos albergatges,
Car tals es lor costuma de totz e lor uzatges.
N’Uc dal Far es dedins, qu’es arditz sos coratges,
Senescalx d’Agenes, de mot grans vassalatges,
1820En P. Arces sos fraire el melhs de lor linatges,
E motz bos cavalers que son fers et salvatges ;
Cascus celadament s’arma e sos estatges.
Mas lo coms de Tolosa am pauc totz vius no rapjes :
Car volon issir foras ni far aitals otratges
1825Cuja se que li volhan toldre sos eretatges,
E nols laicha ichir.

    est trop long pour la mesure.

  1. — 1814. Agron, ms. Angon — 1819. dal Far, réd. en pr. del Far. — 1820. Arces, réd. en pr. Arcis. — 1823. Réd. en pr. ... s’es pres a corrossar ... car paour abia d’estre trahit (p. 39).