Êcfl $ofic6 au Ycilmig. 397
olim ad Te scripsisse memini) una ex spiritu et corpore substantia personave ne coalescat. Habeant sane angeli corpus per relationem, imo et per unionem qualis intelligentias inter et orbes caelestes à Peripateticis veteribus statuebatur, at non qualis animam inter et corpus hominis intercedit. De re Sinensi quid dicam ? Urbem célèbrem obsessam cogita et rumores in utramque partem pugnantes, aliis jam captam aliis obsidione solutam pro aifectu mentientibus. Hoc in sestu nunc versamur ultramontani, imo et ipsi cisalpini. Lepidum est quod nuper ad nos scriptum, si modo verum. Energumenus in Hispania quidam ab adjurante sacerdote rogatus : quot daemonibus infestaretur, respondet, unicum se habere hospitem. Tum sacerdos ad daemonem : atqui, subjecit, numerus esse soletis. Cui daemon : unus huic negotio sufficio, majus alii curant. Ecquod illud ? ut e Sinis Jesuitae pellantur.
Mîtto Libellum supplicem à Lusitano Iegato oblatunx Pontifici, ex ltalico conversum obiter et satis mendose excusum. Ajunt Cardinalem Paulucium eidem Iegato interposita sua Cardinalis et Administri Pontificii fide asseverasse nihil hucusque super bac causa statutum à Pontifice, quidquid adversarii garriant. In adjecta scheda reperies inter caeteros titulum libri quem notis considerationibus opposuere qui contra sentiunt. Certatur utrimque strenue. Scribunt Belgae nostri, prodiisse gallicam eamque accuratissimam simul et élégantissimam rituum Sinensium Apologiam, sed ea his locis necdum visa est. Ubi exemplar nactus fuero, mittam promptissime. Sed et indicabo libros récenter éditos quos in Batavia frustra ; quaeras, quosque te nosse velle judicavero, addito pretio si haberi possint, ut de iis accersendis statuas ipse, quam ad rein lubens opellam meam oifero.
Ptolemaeum nostrum ita Sinensi negotio immersum reor, ut ad meas, quibus Tuum de re Sinensi scriptum addideram, respondere non memineril. Ubi operis tui exempla quae avidissime expecto, miseris, eacitabo virum si quidem excitari potest, jucundissimi muneris denuntiatione. Vitam Goberti Patribus Antverpiensibus misi pridem, necdum tamen eo pervenisse comperi, aurigarum, credo, culpa, qui tarde admodum ultro citroque commeant et in via moras trahunt.
Reperitur in Collegii nostri bibliotheca manuscriptum Martini Poloni Cfironicon, vetustissimum, et quantum colligere licet, autori pene coëta-
