EX GESTIS ABBATUM TRUDONENSIUM.
Lib. XI.
Pag. 697. i
e
ï
I
t
c
I
An. 1111. r
t
(
I
(
]
]
(
<
f
(
i
i
]
l’Hslar.
Pag. 698.
tn. 1118.
Ante consecrationis Monasterii (a) undecim annos, excomraunicatus obierat A Leodii Henricus Imperator filius Henrici filii Conradi Imperatoris regnoque et atrio privatus erat propter dissensionem inter ipsum et Apostolicos Romanos de investituris Episcopatuum per annulos et baculos de manu Imperatoris, et propter simoniam quam de eis faciebat. Regnabat autem pro eo filius ejus sequè Henricus vocatus, qui cum Romana Ecclesia patrem persecutus regno eum privaverat. Hic eùm regnare cœpisset, et potentissimè atque robustissimè in regno confirmatus esset in illud’ ipsum incidit, in quo pater Ecclesiam ofFenderat, et pro quo sententiam privationis acceperat majoraque satis atque nefanda committere non pertimuit. Nam cùm Romam venisset et ad-gradus B. Petri Apostoli processione suscipiendus esset a domino Papa Paschali et Cardinalibus Episcopis et Presbyteris, Diaconis et omnibus Clericis, Romanorumque nobilioribus et populo innumerabili, fidem subito rupit, sacramenta interposita post- B posuit, datos obsides vilipendit manusque sacrilegas tam ipse quàm sui in dominum Papam christum Domini injecit, et omnes qui capita videbantur esse Ecclesiastici ordinis atque Romani populi, custodiâ conclusit. Quid longiùs protraho
? Tandem gravi necessitate et lamentabili re compulsus dominus Papa, non
propter se tantùm quantum propter Romanorum nobiles et Cardinales suos Episcopos, Presbyteros, Diaconos, qui secum crudeli clausurâ tenebantur, extorquenti magis quàm petenti Imperatori consecrationem Imperialem se daturum concessit, et pravilegium potiùs quàm privilegium de investiendis Episcopis et Abbatibus.
Hoc tristi nuncio et pollutâ famâ pervolante ad Gallicanam Ecclesiam, sine omni mora (b) facto conventu Imperatorem excommunicavit et quod sub tanto sacrilegio et violentiâ factum fuerat damnavit. Dominus vero Papa quod in re- C conciliatione Imperatori promiserat, non violavit ; sed Ecclesiam Gallicanam omnesque filios Romanse Eeclesiœ pro injuria summo Pontifici facta, clavibus B. Petri Apostoli uti non prohibuit. Suspendebatur adhuc hsec in Imperatorem sententia apud Germanorum Ecclesiam cùm propter timorem tum a quibusdam propter gratiam nec multo post tempore vocatus est ab ea et missus ad eam Cono Episcopus Prsenestinus Romanse Ecclesiœ Legatus, congregatumque est Concilium magnum in loco qui vocatur F-risébart Excommunicatur in eodem Concilio Imperator Henricus sicut et in Gallicana Ecclesia cùm propter prœdictam culpam, tum propter tyrannidem quam exercebat in Ecclesiam. Defungitur paulo post Leodiensis Episcopus Otbertus. Fit altercatio grandis de Episcopatu electionis tamen dies prsefigitur infra quem Alexander ejusdem Ecclesise Sacrista et Archidiaconus baculum et annulum arripit, Imperatori prse- D sentat et ab eo recipit investitus sic a manu excommunieata de Episcopatu Leodiensi pro qua temeritate et contentionis erroneo /une prsefixa canonica electio diu protelata fuit, donec traheretur Coloniam conventus Leodiensis, cogente auctoritate Metropolitani scilicet Frederici Archiepiscopi. Electus est igitur ibi dominus Fredericus, majoris Ecclesiœ Leodiensis major Praepositus et Archidiaconus, atque a domino Papa Calixto consecratus, et Alexander cum omnibus suis complicibus excommunicatus.
Igitur excommunicato Henrico Fnsebart et Alexandro Remis, in hoc et illud facta est magna perturbatio et in Monachos et Clericos crudelis persecutio in toto Leodiensi Episcopio, qualis a tempore Arianorum non fuit audita. Alexandii partes juvabant cum suis omnibus Lôvaniensis Comes Godefridus tune temporis Dux ; Durachiensis Cornes Gislebertus, Leodiensis militise signifer Rey- E nerus, de Monte- acuto Cornes Lambertus et penè tota familia Ecclesiae cum suis viribus. Frederici partes tuebantur frater ejus (c) Namurcensis Cornes Gode(a) Consecratio Trudonensis .Monasterii an. 1117 » matre Ida. Qui Albertus ejusdem Namurcensis peracta est ab Otberto Leodiensi Episcopo m Kal. » castelli Cornes opulentus podagricus quidem Octobris. Undecimus retrô annus proinde in an- » exstitit, verùm militaribus armis famosus et uuin HOGincidit » insignis trium filiorum germine floruit quo(b) Conciliwn intelligit Viennense 1 de quo rum Godefridus primogenitus eidem jure sucChronographus Malleacensis ad an. 1112, Viennes » cessit postque maximum hujus vitae statum Concilium fuit inquit in quo contradictum est jus- » schemate_suscepto regulari in Flbroffia in senecjurandum Âpostolicum. » tute bona migravit alter secundis rebus felix (c) « Fredericus (inquit Reynerus S. Laurentii » Henricus Rupis Comes militans ; tertius TriLeodiensis Monachus in ’ejus vita apud Marte- » nitatis cultor Fredericus, nutu Dei ab ineunte nium T. IV Ampliss. Collect. col. 1027) fuit in- » aatate studiis liberalibus Legiae traditur eru» signi ex prosapia Pipini et Caroli Magni haud » diendus ». ), obseuro loco Namurcensi editus patre Alberto,
