Page:Recueil des historiens des Gaules et de la France, tome13.djvu/91

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

5

DE’ GESTIS REGUM ANGLORUM LIE. IV.

d’Eu.

An. 1099.

Pag. 126.

i

f. imprudens.

An. 1100.

A suum molimina conaturus sed subsequente illo captus et seternis vinculis irretitus est. Alter Willielmus de Hou proditionis apud Regem accusatus delatoremque ad duellum provocans, dum se segniter expurgat, csecatus et extesticulatus est. Plures illa delatio involvit innocentes et probos viros ex his fuit Willelmus de Alderia speciosse personse homo et compater Regis. Verumtamen sunt quaedam de Rege prseclarse magnaiiimitatis exempla, quae posteris non invidebo. Venationi in quadam sylva intentum nuncius detinuit ex transmarinis partibus, obsessain esse civitatem Cinomannis, quam nuper, fratre profecto suse potestati adjecerat. Statim ergo ut expeditus erat retorsit equum, iter ad mare convertens. Admonentibus ducibus exercitum advocandum, paratos componendos « Videbo inquit quis me sequetur. Putatis me » non habiturum homines ? Si cognovi juventutem meam etiam naufragio ad B » me venisse volet » Hoc igitur modo penè solus ad mare pervenit. Erat tum nubilus aer, et ventus contrarius flatûs violentiâ terga maris vertebat. Illum statim transfretare volentem nautae exorant ut pacem pelagi et ventorum clementiam operiatur « Atqui, inquit Rex, nunquam audivi Regem naufragio » interiisse. Quin potiùs solvite retinacula navium videbitis elementa jam cons» pirata in meum obsequium » Ponto transito obsessores auditâ ejus famâ dissiliunt. Auctor turbarum quidam Helias capitur. Cui ante se adducto Rex ludibundus « Habeo te, magister », inquit. At ille, cujus alta nobilitas nesciret etiam in tanto periculo sapere humilia loqui : « Fortuite, inquit, me » cepisti si possem evadere novi quid facerem » Tune Willielmus prœ furore ferè extra se positus et obuncans ’Heliam « Tu inquit nebulo, tu quid fa» ceres ? discede, abi fuge. Concedo tibi ut facias quidquid poteris et per C » vultum de Luca, nihil si me viceris, pro hac venia tecum paciscar » Nec inferius factum verbo fuit sed continué dimisit evadere, mirattis potiùs quàm insectatus fugientem (a).

Si quis vero desiderat scire corporis ejus qualitatem noverit eum fuisse corpore quadrato colore rufo, crine subflavo fronte fenestratâ oculo vario quibusdam intermicantibus guttis distincto praecipuo robore quamquam non magnœ stature, et ventre paulo projectiore. Eloquentise nullius sed titubantia linguae notabilis maxime cùm ira succresceret.

Multa de illius nece et proevisa et prœdicta homines ferunt. Ferunt eâ die largiter epulatum crebrioribus quàm consueverat poculis frontem serenasse. Mox igitur post cibum in saltum contendit paucis comitatus, quorum familiarissimus erat Walterus, cognomento Tirel, qui de Francia liberalitate Regis adductus D venerat. Is, caeteris per moram venationis quo quemque casus tulerat dispersis solus cum eo remanserat. Jamque Phœbo in Oceanum proclivi Rex cervo ante se transeunti extento nervo et emissâ sagittâ non adeo sœvum vulnus inflixit diutinè adhuc fugientem vivacitate oculorum prosecutus, oppositâ contra violentiam solarium radiorum manu. Tune Walterus pulchrum facinus animo parturiens, ut Rege aliàs interim intento, ipse alterum cervum, qui fortè propter transibat, prosterneret inscius et impotens Regium pectus (Deus bone !) lethali arundine trajecit. Saucius ille nullum verbum emisit sed ligno sagittae quantiim extra corpus extabat effracto moxque super vulnus cadens mortem acceleravit. Accurrit Walterus sed quia nec sensum nec vocem hausit pernicitercornipedem insiliens, beneficio calcarium probè evasit (&). Obiit [Rex] anno Dominiez Incarnationis me. regni xm Nonas Augtisti iv major quadrageE nario ingentia prsesumens et ingentia si pensa Parcarum evolvere et violentiam fortunœ abrumpere et eluctari potuisset, facturus. Tanta vis erat animi, ut quodvis sibi regnum promittere auderet. Denique ante proximam diem mortis interrogatus ubi festum suum in Natali teneret respondit Pictavis, quod Cornes Pictavensis Jerosolymam ire gestiens ei terram suam pro pecunia inva(a) Helias Cenomannensis Cornes, captus a familiaritate, ut videtur conjunctus erat, de morte Roberto Bellismensi an. 1098 et Regis in manus illius verba faciens imponebatur inquit a quibwstraditus, non nisi Cenomannensis urbis dedi- dam cuidam nobili Gualtero Tyrello quod eum sagittâ tione mercatus est Orderico teste libertatem. perfoderat quem, cùm nec timeret nec speraret jure(b) Veterum plerisque traditùr transfossum fuisse jarandosœpiùsaudivimusquasisacrosanctamasserere, Regem sagittâ quam in ferarum vivario, quod quôd ed die nec in eam partem sylvœ in qua Rex veNova foresta dicebatur, jactu infelici vibrarat nabatur venerit nec eum in sylva ommno viderit Gualterus Tyrellus Gallus idque receptissimum. prout legimus in vita Ludovici Grossi Regis Gal-At Sugerius, qui huic Régi coœvus et Tyrello liarum. Nota Seldeni.