Καὶ ἀποϰριθείς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἕχω σοὶ τι εἰπεῖν. Ὁ δὲ φησί.
Διδάσϰαλε, εἰπέ.
Δύο χρεωφιλέται ἦσαν δανεστῇ τινι· ὁ εἶς ὤφειλε δηνάρια πενταϰόσια, ὁ δὲ ἔτερος πεντήϰοντα.
Μὴ ἐχοντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο· τὶς οὖν αὐτῶν, εἰπὲ, πλεῖον αὐτὸν ἀγαπήσει ;
Ἀποϰριθείς δὲ ὁ Σίμων, εἶπεν. Ὑπολαμβάνω, ὅτι ᾦ τὸ πλεῖον ἐχαρισατο. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ὀρθῶς ἔϰρινας.
Καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖϰα, τῷ Σίμωνι ἐφη· Βλέπεις ταύτην τήν γυναῖϰα ; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴς οἰϰιαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐϰ ἔδωϰας· αὔτη δὲ τοῖς δάϰρυσιν ἐβρεξέ μου τοὺς πόδας, καὶ ταῖς θριξὶ τῆς ϰεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε.
Φίλημά μοι οὐϰ ἔδωχας· αὒτη δὲ, ἀφ’ ἦς εἰσῆλθον, οὐ διέλεπε ϰαταφιλοῦσά μου τοὺς μόδας.
Ἐλαιῳ τὴν ϰεφαλήν μου οὐϰ ᾔλειψας· αὐτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας.
Οὖ χάριν, λέγω σοι, ἀρέωνται αἱ ἀμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαὶ· ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾦ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ.
Εἶπε δὲ αὐτῇ· Ἀφέωνται σου αἱ ἀμαρτίαι.
Καὶ ἤρξαντο οἱ συνααϰείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· Τὶς οὖτός ἐστιν ὄς ϰαὶ ἀμαρτιάς ἀφίησιν ;
Εἰπὲ δὲ πρὸς τὴς γυναῖκα· Ἡ πίστις σου σέσωϰε σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
| Luc, iv, 14. Et sa réputation courut par tout le pays d’alentour. | … Et par tout le pays des bruits couraient sur lui. | |
| Luc, xi, 37. Comme il parlait, un pharisien le pria à diner chez lui, et Jésus y entra et se mit à table. | Après cela, un orthodoxe s’approcha de lui et l’invita à dîner chez lui. | |
| 38. Mais le pharisien s’étonna de ce qu’il vit qu’il ne s’était pas lavé les mains avant le dîner. | Mais l’orthodoxe, ayant remarqué que Jésus ne se lavait pas avant le repas, s’en étonna. |
