Słownik etymologiczny języka polskiego/żyd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
żyd, jeszcze w 15. wieku: »do żyd« (‘do żydów’); żydowin (w cerk. i żidin, osobnik, jak zawsze na -in, jak Rusin); żydowski; żydziuk i żydziak; żydowstwo; zżydowieć; ogólnie słowiańskie, z łac. Iudaeus (od Judy) przez romańskie (weneckie ?), jak dowodzi ż (z j). Przysłowiowe: »żyda grzebać«, ‘taić winę’.