Słownik etymologiczny języka polskiego/Sarmata
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
Sarmata, sarmacki, sarmatyzm; z nazwy ludu przeszło na znaczenie ‘głębokiej prowincji’ czy ‘dawnych, zaśniedziałych wieków’. Skrócone z pierwotnego Sauromata; był to najpierw sąsiad, później pogromca Scytów, przybyły z za Donu w 3. wieku przed Chr., lud koczowniczy irański z licznemi poddziałami (Jazygi, ‘nieznużeni’; Alani-Jasy, p. Prut; Roksolani). W Sarmatach - Roksolanach upatrywano mylnie praojców Słowian, stąd przeniesienie nazwy. Sauromata, jak Jaćwing, nazwany od broni, ‘włóczni’.
