Słownik etymologiczny języka polskiego/arkusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
arkusz, z łac. arcus, ‘łuk’, tak samo jak niem. Bogen, ‘arkusz’ i ‘łuk’ jako złożone we dwoje znaczy; czesk. arch, ‘arkusz’. Końcówki łac. -us, -es, -um stale odrzucamy: medyk, materja, testament; nieraz ocalały: animusz (bo -s w takim razie w -sz odmieniamy, z wyjątkiem: Chrystus, Jezus), jubileusz, a więc i arkusz zamiast ark; podobnie zatrzymujemy je w luksus (luks w Geldhabie Fredrowym i i.), w muzeum, gimnazjum; -es liczby mnogiej w margines lub pulares.
