Słownik etymologiczny języka polskiego/astrych
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
astrych, jastrych, z niem. Estrich, ‘podłoga twarda z cegieł’; u Miaskowskiego r. 1612 jeszcze bez j: »(przy tańcach) po długiej kurzawie astrychy skropiwszy«, ale przy końcu wieku ziomek jego ks. Auszpurger już ma jastrych. Niem. poszło z łac. astracum, greck. ostrakon, ‘klepisko’. P. strych.
