Słownik etymologiczny języka polskiego/binda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
binda, bindał, bindas, ‘opaska’, ‘zawieszenie’, z niem. Binde, Bändel, z tego łac. bindallum (‘medal’); w 16. i 17. w. ogólne; bindas jest jednak i ‘kilofem’, niem. Bindaxt; bindasami dziurawią mury r. 1648 Kozacy.
