Słownik etymologiczny języka polskiego/ciernie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
ciernie, ciernisty, ciernisko; do ciernie (zbiorowe) urobiliśmy nowe cierń (jak liść do liście), zamiast dawnego tarnu. Oboczność pierwotna: tarn — zbiorowe cirznie, cirnie, ciernie, cierń (w ciągu 15. i 16. w.); do cierń: cierniowy. Prasłowo; p. tarnki, Tarnów, cerk., serb. czesk. trn, rus. tiorn; brak w lit.; jest niem. Dorn (goc. thaurnus), ind. trna-, o ‘trawie’, ‘ziołach’. Dawniej: cierznie albo tarnie, mechanicznie do tarn- dorobione, gdy tylko cier(z)nie poprawne.
