Słownik etymologiczny języka polskiego/ciura
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ciura, ciora, obelżywe, na ‘obozowych pachołków’ i na ‘psów’ (Potocki: »leda ciora zająca wytropi«), por. ciurkiem, ciurczeć, ciurkać, ciurknąć, o ‘powolnem cieczeniu’, por. serb. curiti, ‘ciec’, cura, curica, ‘dziewczyna’, czes. curkati, u innych Słowian z cz-: małorus. czurity, łuż. czurać; dźwiękonaśladowcze, i po innych językach.
