Słownik etymologiczny języka polskiego/darn
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
darn, r. 1500, zbiorowe darnie, jak liście, do czego nowe darń, darnina dorobiono, dosłownie darcizna (‘oddarta ziemia’, płat jej, p. drzeć). Prasłowo; oboczna postać dziarn już tylko u Kaszubów, dzarn; por. litewskie dirti, o ‘kopaniu darni’, rus. dierba, o ‘kopaniu nowiny’; rus. diorn. Słowianin przysięgał niegdyś, darn na głowę wkładając.
