Słownik etymologiczny języka polskiego/dola
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dola, ‘los’, dołać, podołać, wydołać, zdołać, zdolny, uzdolniony, słowo polskie i ruskie (cerk. dola i dol, ‘dział’), i urobione odeń odolěti i odelěti (w psałterzach cerk. ciągle się obie postaci mieszają), ‘zwyciężyć’ (właściwie ‘wydołać komu’), do pospolitych wyrazów należą: rus. odolet’, serb. odoleti i nadoleti, czes. odolati, udolati, zdolati (= nasze z ł), nezdolný, ‘nieprzemożony’. Dola i dołać do tego pnia, do którego i dział, bo dola właściwie ‘udział’, gdy dołać, ‘zwalczać’, ‘zwyciężać’, znaczniej się oddala. Inni dzielą dolę od działu. Litew. dalis, ‘dział’, ‘dola’, dalyti, ‘dzielić’.
