Słownik etymologiczny języka polskiego/draźnić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
draźnić, rozdrażniać, drażliwy; prasłowo; tak samo u innych Słowian, z ową chwiejnością między ź a ż, cerk. razdrażiti (do gniewu), rus. razdrażat’, czes. dráżiti, dziś dráżditi, ‘draźnić’ (niby od -zg-), i rus. draznit’, bułg. drazniŭ, czes. dawne dráżniti. Tu należy nasze przedrzeźniać, rozdrzeźniać. Wtaczają ind. drāghatē, ‘męczy’(?).
