Słownik etymologiczny języka polskiego/karta
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
karta papieru, »karta igierna« (do grania); kartować, ‘układać’ (»orzeł pióra kartuje«, Potocki); kartka, karteczka, kartkowy; kartowy, kartownik; karton; kartelusz, ‘wyzwanie na pojedynek’, i kartel, toż. Z włos. (niem. franc.) carta, a to z łac. charta z grec. chartē, ‘karta papirusowa’. Kartelusz (jak kapelusz), włos. cartello, franc. cartel. Na Bałkanie i u Rusi bywa i charta, chartija, wedle greckiego.
