Słownik etymologiczny języka polskiego/klok
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
klok, ‘jądro, wybór’, w 17. wieku, »klok wojska zaporoskiego«, z białorus. klok; rus. klok znaczy i ‘to, co zeschło’; oboczne z r: klok i krjak, ‘skrzek żabi’, lit. klekti i krekti, ‘zsiadać się’.
