Słownik etymologiczny języka polskiego/li
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
li, pytajne (‘czy’) i uogólniające (ktoli), u nas już nie przeciwstawiające (jak w cerk. i rus. ili), chyba we złożonem a-li-bo (albo); częste przy innych spójkach: izali, azali, czyli; »maszli dać, to daj«; znaczy i ‘tylko’, dziś podwajają je zbędnie (li tylko). Pokrewne z le (ale, lecz, p.) i lē (‘ledwie’, Ledarg). Podobne spójki np. łotew. lai, ‘niech’, -li w lit. nu-li, ‘teraz’.
