Słownik etymologiczny języka polskiego/macocha
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
macocha, macoszy; w 14. i 15. wieku macecha: najstarszy to przykład wtórnego io przed gardłowemi, zamiast ie, jak wloką zamiast wleką; ogólnosłowiańska nazwa, chociaż wcale nie pierwotna, skoro poszła od mianownika maci (mać), nie od pnia macier- (p. matka; podobnie urobione macica, albo lit. motyna). Pierwotne *matjecha, od czasownika *macić (do mian. mać); oczekiwalibyśmy *macima, jak ojczym; ofiary macochy przezwały ją przyrostkiem dla imion żeńskich, -cha, z niestałą samogłoską przed ch (starucha, szewczycha, mądrochna); -je- zabrnęło tu, gdy przyrostki z j- popłacały (np. rodzaj z *rodjaj, od rodzić).
