Słownik etymologiczny języka polskiego/sierść
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
sierść, od 15. do 17. wieku często bez ś: sierć; sierzchl, sierśl, o ‘wełnie-sierści’, »sirszl kozia« w biblji; nasierszały, ‘najeżony’; lit. szerszas, ‘mrowie’, czes. srchký, cerk. srchek, o ‘szorstkim’ (sz- nagłosowe pojawia się tu często, rus. szerst’, ale cerk. srsť); staroniem. hursti, o ‘czubie’.
