Słownik etymologiczny języka polskiego/trzmiel
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
trzmiel, trzmielina, w 16. wieku i później, przmiel, czmiel, ćmiel, śćmiel, nazwy ‘bąka’ i roślin (‘evonymus’ i i.); prasłowiańskie; czes. czmel (i inaczej), rus. szmiel, słowień. czmel; postać pierwotna *skĭmeľ; na Litwie bez s-: prus. kamus, lit. kaminē i kamanē, ‘dzika pszczoła’; p. komar; od brzęczenia wszystko przezwane; przeniesione u nas (dla dwubarwności ?) na rośliny i krzewy. P. czmiel i przmiel.
