Ἐπιδημιῶν sept livres, f. 256, verso.
Ἐπιστολαί, f. 363.
Ce manuscrit, en deux tomes, est le plus complet que la Bibliothèque Royale de Paris renferme. On y trouve plusieurs traités qui manquent dans tous ou presque tous les autres.
Codex non oranino vetus, sat bonæ notæ, quarto decimo sæculo scriptus.
Ἱπποκράτους λεξικόν, f. 1. C’est un abrégé de celui de Galien.
Περὶ Ὅρκος, f. 8.
Νόμος, f. 8, verso.
Περὶ τέχνης, f. 10, verso.
Περὶ ἀρχαίης ἰητρικῆς, f. 13.
Παραγγελίαι, f. 19.
Περὶ εὐσχημοσύνης, f. 20, verso.
Περὶ φύσιος ἀνθρώπου, f. 22, verso, y compris l’opuscule Περὶ διαίτης ὑγιεινῆς.
Περὶ γονῆς, f. 28.
Περὶ φύσιος παιδίου, f. 30.
Περὶ ἄνθρων, f. 38.
Περὶ χυμῶν, f. 62, verso.
Περὶ τροφῆς, f. 65.
Περὶ ἑλκῶν, f. 67.
Περὶ ἱερῆς νόσου, f. 71.
Περὶ νούσον, quatre livres, f. 75, verso.
Περὶ παθῶν, f. 117.
Περὶ τῶν ἐντὸς παθῶν, f. 126.
Περὶ διαίτης, trois livres, f. 146.
Περὶ ἐνυπνίων, f. 169.
Περὶ ὄψιος, f. 171, verso.
Περὶ κρισίμων, f. 172, verso.
Ἀφορισμοί, f. 174.
προγνωστικόν, f. 184.
διαίτης ὀξέων, f. 191.
φυσῶν, f. 206.
Μοχλικόν, f. 209.
