G. BVDAKVS F. RABtLESO. 291
dolofurn amicum ejfe cenjens, qui hominem te -^ili-Klo-n 7.al t’jTi^n fciens prudenfque^ quo tibi mcommodaret. in hominem me 9i).a),âi : ;ova obtrudent. qui quintum ipfe iatn hune menfem aut etiam fextum literas tuas faftidio hahuerim ac contempiui. Hcec enim omnia uerba epi- ftolœ alvÎTTETai, niji fi eorum fenfum ajfequi non potui. Mitto hic w ûai[j.6vtc, quod obiicere criminofe tibi alius quifpiam pojfet, qui in recriminando caufœ fiduciam poneret : facerdotem te effe oportere fidei haud benignœ ac prœmorofœ, qui non fodali, non amico, non focio jîudiorum fiduciam accommodare fuflinuifii^ antequam lîle fiipulari à Je pajfus ejî pœnœ nomine, caufam ipfum haud dicJurum quominus adlio de dolo malo iufiis ac legitimis uerbis in fefe conciperetur ? nifi Budœus bonus uir hwnanitateque prœditus tandem inueniretur fil periculum faceres. Vbi igitur illa ueftra charitas fiodalitia uinculum cœnobiorum, columen reli- gionisj glutinum unanimitatis, quam alternis prope uerbis pro numine colendam in concionibus declami- iatis ? Tu ut fiodali quicquam où tô t-j/ôv, où Traiyviwoei ; , denique fide dignum ajfeueranti non credas ? &fodaîi quidem non cuiuis, fied eximio, perfipeélo, & èx^ïT^V- Age fodali fidem non habuifii : non quod ei fied quod tibi difiideres, melius enim medwcritatem tuam uel etiam tenuitatem noueras, quam eùxaxaçpôvriTov, ù" con- temptui & fia flidio meo obuiam & expofiitam fiore intel- ligebas {id enim caufiaturum te uideo) nwn id tandem charitati confientaneum effe cenfiuifii : capitis atque exiflimationis periculum firatri ac fiodali tuo creare, ut ille adione fiamofia damnaretur fit ego ab ingenio meo migrare fiuflinerem ? Proh diue Francifice auélor con- ditorque fiodalitij, quo tua iam fiides abijt ? homi- nés ne in fiodalitij leges luratos ac deuotos, quibus ne leui quidem iureiurando fiancire uerborum jides fias efi :
