Aller au contenu

Page:Platon - Œuvres, trad. Cousin, V et VI.djvu/869

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.
415
SUR LE BANQUET.

Selon Aristoxène, dans Diog. de Laërte, III, 37, toute la République n’est guère qu’une rédaction des Antilogies de Protagoras. Favorinus, dans le même Diog., III, 37, dit la même chose. Alcime, toujours dans Diog., III, 9, lui fait puiser abondamment dans Épicharme le comique, et Diog., ibid., ainsi qu’Aulu-Gelle, III, 17, attestent qu’il acheta, pour en faire usage, trois livres de Pythagoras. On a dit bien pis d’Aristote ; mais Thiersch, qui rapporte tout cela et qui renvoie au chapitre de Valckenaer sur les plagiats de Platon (Diatribe de Aristobulo Judœo, Lugd.-Bat., 1806, p. 65), Thiersch ajoute : « Platoni vero illud non est opprobrio vertendum. Nam quod erat profundum ejus ingenium et infinita mentis capacitas, omnia quæ ab aliis aut inventa aut disputata erant, intento studio complexa recolebat secum atque fovebat, ut divino ipsius lumine illustrata miraque arte efformata novo tum splendore tum cultu in conspectum hominum emitterentur. Licet igitur vel centum Timones et Athenæi, magnorum ingeniorum humiles ipsi osores, loca nobis monstrarent, in quibus multiplicis eruditionis fontes ante stagnaverint, quam Platonis afflatu in limpidos liquores mutata profluerent, nihil tamen ejus laude derogare possent. Quæ enim Platonis studio retractantur, ea Platonis propria fiunt, cujusque tandem antea