Aller au contenu

En un vergièr sotz fòlha d'albespí

La bibliothèque libre.




En un vergièr sotz fòlha d'albespí Tenc la dòmna son amic còsta si, Tro la gaita crida que l'alba vi. Oi dèus, oi dèus, de l'alba ! tan tòst ve.

Plagués a Dieu ja la nòitz non falhis, Ni'l meus amics lonh de mi non partís, Ni la gaita jorn ni alba non vis ! Oi dèus, oi dèus, de l'alba ! tan tòst ve.

Bèls dous amics, baisem nos eu e vos Aval els pratz on chanto'ls auzelós ; Tot o fassam en despèit del gilós Oi dèus, oi dèus, de l'alba ! tan tòst ve.

Dous amics, fassam un jòc novèl, Ins el jardí on chanton li auzèl, Tro la gaita tòque son caramèl Oi dèus, oi dèus, de l'alba ! tan tòst ve.

Per la douss'aura qu'es venguda de lai, Del mèu amic bèl e cortés e gai, Del sèu alen ai begut un dous rai Oi dèus, oi dèus, de l'alba ! tan tòst ve.

La dòmna es agradans e plazens, Per sa beutat la gardon mantas gens, Et a son còr en amor lejalmens Oi dèus, oi dèus, de l'alba ! tan tòst ve.