Sed sacerdos, utcunque divino monitu cognitis ab origine cunctis cladibus meis, quamquam et ipse insigni permotus miraculo, nutu significato prius præcipit, tegendo mihi linteam dari laciniam. Nàm me cum primùm nefando tegmine despoliaverat asinus : compressis in artum feminibus, et superstrictis accuratè manibus, quantum nudo licebat, velamento me naturali probè muniveram. Tunc è cohorte religionis unus, impigrè superiorem exutus tunicam, supertexit me celerrimè.
Quo facto, sacerdos vultu geniali, et hercules perhumano in aspectu meo attonitus, sic effatur. Multis et variis exantlatis laboribus, magnisque fortunæ tempestatibus, et maximis actus procellis, ad portum quietis et aram misericordiæ tandem Luci venisti, nec tibi natales, ac ne dignitas quidem vel ipsa, qua flores, usquam doctrina profuit ; sed lubrico virentis ætatulæ, ad serviles delapsus voluptates, curiositatis improsperæ sinistrum præmium reportasti. Sed utrumque fortunæ cœcitas, dum te pessimis periculis discruciat, ad religio-
