sam istam habitudinem improvida perduxit malitia. Eat nunc, et summo furore sæviat, et crudelitati suæ materiam quærat aliam. Nàm in eorum vitas, quorum sibi servitium Deæ nostræ majestas vindicavit, non habet locum casus infestus. Quid latrones, quid feræ, quid servitium, quid asperrimorum itinerum ambages reciprocæ, quid metus mortis quotidianæ nefariæ fortunæ profuit ? In tutelam jàm receptus es fortunæ, sed videntis : quæ suæ lucis splendore cæteros etiam Deos illuminat. Sume jàm vultum lætiorem, candido isto habitu tuo congruentem ; comitare pompam Deæ sospitatricis inovanti gradu. Videant irreligiosi ; videant, et errorem suum recognoscant. En ecce pristinis ærumnis absolutus, Isidis magnæ providentia gaudens Lucius, de sua fortuna triumphat. Quo tibi tamen tutior sis, atque munitior ; da nomen huic sanctæ militiæ, cujus olim sacramento etiam lætaberis ; teque jamnunc obsequio religionis nostræ dedica, et ministerii jugum subi voluntarium, nàm, cùm cœperis Deæ servire, tunc magis senties fructum tuæ libertatis.
