se munivit et dictum nemus sic armatus adivit, invocacionem ipsam facturus : et, cum dictus reus, associatus suis servitoribus, et signanter Eustachio, Henrieto, et Stephano Corrillaut, alias Poictou, predictis, pergerent post pusillum versus dictum nemus, obviarentque dicto de Ripparia ab illo nemore redeunti, tunc dictus de Ripparia dixit eidem Egidio, reo, quod ipse de Ripparia viderat dyabolum venientem ad ipsum, in specie lepardi qui transiverat ultra absque eo quod quicquam diceret dicto de Ripparia, unde ipse de Ripparia magno fuerat timore perterritus, ut dicebat. Et addidit dictus reus, in sua narracione hujusmodi, quod dictus de Ripparia, cui ipse reus tradiderat sommam viginti regalium auri, recessit post invocacionem hujusmodi, promittens se postmodum reversurum ad eundem reum, quod non fecit idem reus.
Item, dixit et confessus fuit idem reus quod, cum in quadam alia demonum invocacione quam ipse reus et quidem invocatorum supradictorum, cujus nominis non recordatur, tunc associati Gilleto de Sillé, fecerunt in quadam camera supradicti fortalicii de Thiffauges, nec ipse de Sillé ausus esset circulum seu circulare signum in dicta camera pro ipsa invocacione factum intrare, quin ymo se ad quamdam fenestram illius camere retraxisset sub intencione saliendi foras si quid sibi formidandum ibidem venire sentiret, tenendo inter brachia sua ymaginem beate Marie Virginis, dictusque reus, intra signum hujusmodi circulare existens, admodum timuisset et presertim eo quod dictus invocator sibi prohibuerat ne faceret signum crucis et quod, secus ipsi, reus et invocator, in periculo magno forent, nec ipse reus ob hoc signum illud facere ausus esset, sed tunc, recordatus cujusdem oracionis de beata Maria que incipit « Alma[1] », in continenti dictus invocator precepit dicto reo quatinus circulum illum exiret, prout statim exivit, signum faciens sancte crucis : recedensque protinus et exiens illam cameram, remanente ibidem et relicto ipso invocatore, hostioque illius camere per ipsum recedentem supradictum invocatorem tunc clauso, obviavit predicto Gilleto de Sillé, qui sibi, reo, statim dixit quod ipse invocator, in ipsa camera sic relictus, verberabatur et percutiebatur adeo et in tantum ac si percussio hujusmodi fieret supra unam culcitram. Qui quidem reus, hoc audito, ipsam cameram confestim aperuit ; in cujus camere introitu ipse reus vidit dictum invocatorem in facie et aliis sui corporis partibus valde lesum et habentem, inter alios ictus et percussiones per ipsum invocatorem tunc passos, unam bociam sive gilbum in fronte, ac alias verberatum adeo quod ipse invocator se non
- ↑ Alma Redemptoris mater, antienne qui se chante durant l’Avent.
