- »
LXVII.
LXVIII.
LXIX.
LXX.
LXXI.
LXXII,
LXX III.
LXXIV.
LXXV.
LXXVI.
LXXV11.
LXXVIII.
LXXIX.
LXXX.
t.XXXI.
I.WXII.
Lxxxni.
LXXXIV.
l.XXXV.
LXXXV1.
PETRI, VALLIUM SARNAlI MONAGHI,
Conventu* episeoporam el berooum apod Aprama cetebratur à Simone Comité, ubi multa decreta et leges statuuntur, quas se Cornes servaturum pollicetur. Rex Aragonensis venit Tolosam, et colloquium habet cum Comite Simone et apoatoiice sedis legato.
Rea Aregonum Comiti Montisfortis per fedskt bellum indicit. Ludovicus Regis Galli* filius, sumptfi betlic* onjcis lesserâ, multos ad eam sumendam inducit.
Manasses Aurelianensiset Guillelmus Autissiodorensis episcopi, fratres, crucem adversus Albigenses assumunt.
Amalrious, filius Comitis Simonis, fit miles. Obsidio Muretti.
Ile strenuissima pugna et gloriosissima victoria Comitis Montisfortis et suorum, habita in campo Murelli de Rege Aragonum et hostibus fidei. / Liter* praelatorum qui in exercitu Comilis Simonis erant, cùm deAjnlei hostibus triumphavit.
Partâ victorià apud Murefium, Tolosani ad eorum reconciliationem obsides praesulibus dare offerunt.
Comitis Fuxensis terras Monfortius Comes invadit. Narbona et Monspessnlaaus rebellant.
Aimericus et cives Narbonenses Comitis Montisfortis hostes in urbem admittunt eomque ob causam territorium Narbonense Comes devastat. Petrus Beneventanus cardinalis, A. S. legatus, Comites Fuxensem et Convenarum ecclesiae réconciliât.
Carcassontr antistes è Gallia cum ingenti peregrinorum multitudine revertitur.. GuidodeMonteforliet peregrini terras RateriideCastronovoinvadunteldevastant. De destructione eastri Donne in Petragoricensi dioecesi, quod erat pessimi tyranni Bernardi de Cahutac.
Concilium apud Montempessulanum legatus celebrat super dominio terne conquisitae, cujus Comes à Monleforli princeps uno totius concilii ore et consensu instituitur.
Primus adventus Ludovici filii Regis Francise in partes Albigensium. Concilium Lateranense celebratur, in quo comitatus Tolosanus, Simoni Comiti commendatus, decreto concilii eidem conceditur. Obsidio Montis-Greuerii.
Secunda Tolosae obsidio.
Tolosani obsessi in obsessores impetum’faciunt. Nobilis Comesà Monteforti, postridie Nativitatis Sancti Joannis-Baptistae, interimitur. B
INCIPIT HISTORIA ALBIGENSIS.
Pe legatione I. In provincia Narbonensi, ubi quondam fides floruerat, ccepit inimicus D tri de Castro- superseminare zizania ; desipuit populus, Christi sacramenta, qui est Dei 1*0 et Railulfi c r j ♦ * ■ a •
provinciam sapor et sapientia, profanans, laetus insipiens, a vera desipiens theosebia, vagus irbonenaem. et vagans per erroris invia, factus in invio, et non in via. Monachi duo Cistercienses, zelo fidei succensi, frater videlicet Petrus de Castronovo et frater Radulfus, auctoritate summi Pontificis contra pestem infidelitatis instituti legati, negligentiain omnem relegantes, legatione sibi indictâ ofiiciosè fungentes , urbem Tolosam . ingressi sunt et aggressi, à qua venenum perfidiae principaliter emanabat, plebes inficiens, sicque deficere faciens à Christi cognitione, à veridico splendore, à deifica claritate. Radix amaritudinis, sursum germinans, profundius in cordibus hominum convaluepit, nec sine multa difficultate potuit explantari. Suasum est Tolosanis sæpè eLniultùm ut hæresim abjurarent, et haereticos relegarent ; suasum fuit eis à viris apostolicis, sed minime persuasum : adeô siquidem morti inhæ- E serant, qui recesserant à vita, affecti et infecti nequam sapientia animali, terrena, dialioiicà, expertes illius sapienti* quæ desursum est, suadibilis est, bonis consentiens. Tandem ille duæ olivæ, illa duo candelabra lucentia ante Dominum, servis servilem incutientes timorem, minantes eis rerum deprædationem, Regunt ac Principum dedignationem intonantes, hæreseon abjurationem, haereticorum expulllorat. Epi.t. sionem cis persuaserunt ; sicque ipsi non virtutis amore, sed, secundum poëtam, «p. **i, cpasaijant peccare mali, formidine pœnee : quod manifestis indiciis demonstrarunt. Nam stntim perjuri effecti et miseriae suae recidivum patientes, in conventiculis suis, ipso noctis medio, praedicantes haereticos occulta liant. Heu ! quàm difficile est à consuetudine evelli !
■NtÉM
