tt
faitdMpntatiopnBdictain palatio
«hm>4 prirdicatores Dottm die
OtomeMis *d suum per-
, qiÂn citii» posaet, ad
Peraotisverô in episcopatu
te prrrentus in senectute bona
, in feta decesserat supra-
, is quadsm abbatia ordinis Gster-
Fntnca-vallis *.
episcopo videlicet Oxocnensi et fratre
X». «SM.
Framqm
Poat
, Cekbrataa’
ipsius Comitia. Idem’eiam Cptn» Waldenasa
aiiero pitjèHmYft. O fieta butnffiu» t IW base rexit ép^ropatuin , firnunâ habâo* propositum pera^nidwa neRodam fidei in prorioda Piar*-MO phuda diebos, dam. redire diapoperet,
fHiciter obdoniHTit/ Prièa adteni quàm ipse memoratus frater Rsdulfus, vir b«Ja
cieoaw prope Sa nctu m-Æigidiura quar
Subtractis igitur bis duobua hanioai
Radulib, venerabilis Guido abbas Vallium Sârnii in dioecesi Pari sien si, qui cum aliis abbatibus oarisi praedicationis in Narbonentem provinciam venerat, vir v.iiion B nobilis genere t sed srientiâ longé nobiKor et virtute , qui etiam postea episcopus ,ïtoribaâ factus est Carcassonensis, prior inter praedicatores constitutus est ét magister. Abitas siquidem Cisterciensis ad alias partes se transtulit, quibusdam magnis negotiis tunc temporis impeditus *. Discurrentes igitur prædicatorès sancti, hæreticosque disputando manifestissimè convincentes, sed qbia obstinati erant in malitia convertere non valentes, poat multun» temporis, cùm’parùm aut nihil praedicando sive disputando proficere potuissent, ad partes Galliae sunt reversi. Nec praetereundum est quod, dum dictus abbas Vallium Samaiicum supradiçto Theodorico et quodam alio haeresiarcha maximo, Berqardo scilicet de Gmorra , qvi in Carcassonensi dmeoesi praecipuus habebatur , disputasset pluries et eos saepius convicisset ; quodam die cimi saepedictus Theodoricus nihil aliud respondere potuisset, dixit ahlmti : * Diii » me detinuit meretrix ; sêd de-cœtero non tenebit. » Hoc dicens, dicebat Roma-C nam ecclesiam meretricem. Nec silendum quôd, cum saepedictus abbas Vallium Sarnaii alio die castellum quoddam prope Carcassonam , Lauranum nomine , causa praedicationis intraret, in ipso introitu castri signaculo crucis se signavit : quod videns miles quidam haereticus qui erat in castro, dixit abbati : « Nunquam me » adjuvet signum istnd. >
Ms. ocrap
VII. Contigit tempore illo quoddam miraculum fieri, quod in hoc loco dignum duximus interserendum. Disputaverant quâdam die quidam praedicatores nostri , viri religiosi, adversus hæref’eos. Unus autem de nostris Dominicus nomine , vir totius sanctitatis, qui s x-ius erat episcopi Oxomensis, auctoritates quas in medium produxerat, redegu in scriptum, et cuidam hæretico tradit schedulam illam , ut stiper objectis deliIteraret. Nocte igitur illà erant haeretici congregati in una D domo, sedentes ad ignetn. Ille autem cui vir Dei tradiderat scliedulam, produxit eam in medium. Tunc dixerunt socii sui ut in medium ignem illam projiceret, et, «i schedula illa combnreretur , vera esset fides , immo perfidia haereticorum ; si verôJncorobusta maneret, fidem quam praedicabant nostri, veram esse faterentur. QuitFplura ? in hoc consentiunt omnes, schedula in ignem projicitur ; sed, cimi in medio igne aliquantulum moram fecisset, incombusta penitus ah igne resilivit. Stupentibus qui aderant, unus cæteris durior ait illis : « Projiciatur in » ignem iterum, extunc experiemini plenius veritatem, » Projicitur iterum, iteriim resiliit incombusta : quod videns ille durus et tardus ad credendum, dixit iteriim : « Trinâ vice projiciatur, et tunc sine dubio rei exitum cognoscemus. > Projicitur terpo, nec tunc quidem comburitur, sed integra ab igne resilîît et illsesa. Hæretici autem , visis tot signis , neo tunc ad fidem voluerunt converti, sed , in sua ma-E nentes duritia , districtissime sibi invicem inhibuerunt, ne miraculum istud per narrationem alicojus ad nostrorum notitiam deveniret ; sed miles quidam qui erat cum illis , qui aliquantulum consentiebat fidei nostr», noluit celare quod viderat, sed pluribus enarravit. Factum est autem hoc apud Montera-regalem, sicut ab ore viri religiosissimi audivi, qui schedulam hæretico tradidit suprascriptam. VIII. His de pnedicatoribus verbi Dei breviter prælihatis, ad martyrium viri venerabilis et athletae fortissimi, fratris videlicet Petri de Castronovo, juvante Deo veniamus, quod nullo modo melius vel magis authentice credimus nos facturos quàm ut literas domini Papæ narrationi nostne inseramus, quas Christi fidelibus destinavit, ipsum martyrium plenius continentes. Forma autem literarum hæc est : B ij
Insigne mira¬
culum.
De martyrio
Petri de Caairo-
noTO.
