HISTORIA ALB1GENS1UM.
A Pfcrascem, ril Aceret ei hominium, Coam iflâborft cospitetsu «emutare. Audiens autem dictus Rogerus quod Comes unicum sternutum emisisset, vocavit illos qui —erant in partam consulens eoa, et noiebat illi horâ Acere quod Comiti proposuerat : in tantom enim observant auguria stultissimi homines terras illius, quôd firmissimè credunt qoôd, st unum «érautum emiserint ipp, vel aliquis habens aliquid agere , non poasit ad bonum eb contingere iM die. Verumtamen videns ille Rogerus quod nostri iQum super hoc deriderent, timensque ne Comes notaret illum de superstitione perversa, quamvis invitus, fecit ei hominium et recepit abeo terram suam, mansttque in ejus servitio diebus multis ; sed postea à fidelitate quam ei feoerat, miser et miserabilis resilivit. Non credimus autem praetermittendum miraculum quoddam quod apud Vaurum relatione veridica cognovimus accidisse. Cujusdam militis cruce signati capa, nescio B quo infortunio , comburebatur. Contigit autem mintculoso Dei judicio quod, combusta totà capà, sola illa particula in qua crus assuta erat, remansit integra et penitus incombusta.
Audiens autem dominus Podii-Laurentii Sicardus, qui quondam fuerat cum PodU-L» Comite nostro, sed ab eo recesserat, quod captum esset Vaurum, timore ductus , l^’nK^tru“ dimittens castrum Podii Laurentii, Tolosam cum suis militibus properavit. Erat |»iun, autem Podium-Laurentii quoddam nobile castrum , tribus leucis distans à Vauro, in dioecesi Tolosana : quod cùm recuperasset Comes noster, dedit illud Guidoni de Lucio, viro nobili et fideli, qui statim illud intravit et munivit. Interea episcopus Parisiensis et Ingelrannus de Coà, et Robertus de Cortiniaco, et Juellus de Mcduana, recedentes, capto Vauro, ad propria remearunt.
Capto castro Vauri, cùm venissent nostri in castro, homines Comitis Tolosani v,uro . C attendentes quod ipse Comes recessisset cum rancore à Comite nostro, praeterea comj(cm inhibuerat ne deferrentur ad exercitum machinae et victualia à Tolosa , insuper et «anum praecipue quod idem Comes per legatos domini Papae pro multis excessibus ex- con,rcTt“ > communicatus erat et expositus ; his, inquam, Amnibus diligenter inspectis, proposuit ut Comitem illum, quasi jam aperte condemnatum, manifestius impugnarent. Comes igitur noster, movens castra, coepit tendere ad quoddam castrum quod dicitur Mons-gaudii, ubi à Comite Fuxi peregrini fuerant interfecti. Factum est autem, dum exercitus tenderet ad castrum illud , et dum adhuc aliquantulum longé esset, apparuit, in loco illo ubi occisi fuerant peregrini à Comite Fuxi , columna ignis , videntibus nostris, lucens et descendens super corpora occisorum. Venientes autem nostri ad locum, viderunt omnes occisos jacere resupinos, brachiis in modum crucis extensis. O res mira ! Istud audivi miraculum ab ore vene-D rabilis episcopi Tolosani Fulconis, qui praesens erat. Ad praedictum ergô castrum Comes accedens, illud funditus evertit ; homines enim castri effugerant prae timore. Inde perrexit Goraes noster ad aliud castrum quod dicitur Casser , et erat proprium Comitis Tolosani. Intérim Comes Tolosae venit ad Castrom-novum. Erat autem castrum illud nobile, quod Comes praedictus igne succendit, timens ne caperetur à nostris, et vacuum dereliquit. Veniens Comes noster ad castrum de Casser, obsedit illud. Milites autem Comitis Tolosae qui erant in castro illo, licèt fortissimo, Coûtermtn videntes quôd diù castrum illud tenere non valerent, reddiderunt se Comiti tali *iu* P^P™ conditione : promiserunt quôd traderent nostris omnes haereticos qui erant in castro, ipsi autem evaderent. Factumque est ita ; erant enim in castro illo multi haeretici perfecti. Intraverunt igitur castrum episcopi qui erant in exercitu, coeperuntque haereticis praedicare, volentes eos ab errore revocare : sed , cùm nec unuin con-E vertere potuissent, exierunt à castro ; peregrini autem, arripientes haereticos fermé sexaginta, eos cum ingenti gaudio combusserunt. Hîc autem manifestissime apparuit quantum Comes Tolosae haereticos diligeret, cùm in modicissimo ipsius Comitis castro inventi sunt haeretici perfecti ampliùs quàm quinquaginta. LIV. His gestis, episcopus Tolosæ, qui erat in exercitu , mandavit praeposito Monter ecclesiae aliisque clericis ut de civitate Tolosana egrederentur : qui, statim jussa «udum à complentes, nudis pedibus cum corpore Christi egressi sunt Tolosà. Capto autem % castro de Casser, Comes noster progrediens venit ad aliud castrum Comitis, quod recipit cum dicitur Mons-ferrandus. Erat autem ibi frater Comitis Tolosæ nomine Balduinus, quem frater suus miserat ut defenderet castrum illud. Veniens Comes ad castrum ,
