apfp*i
H’’.’J' *■ i1 ’ -1" *•■-.,* i -o . v.A ;, :’ « ■ î v^j» fWïW1 •"WiT’
wm*
7Tt
HISTORIA ALBIGENS1UM.
53
Simon 1
aura terne
auxilia pen
sivit, et vis
A » nos ipsius muri centum cubitos in longitudine funditus diruentes, terr* faciemus » adaequari, ita ut, si ausi fueritis, non obstante muro, ad noaJAerè transeatis. » O virtus animi ! ô fortissimum robur mentis ! Die quâdam Comes noster à castro, tendebat ut discinderet machinam supradictam ; adversarii autem tot circa machinam illam fecerant repagula fossataque, quod nostri ad eam pertingere nequiverunt. Vir autem fortissimus, Comes videlicet noster, sedens in equo, fossatum quoddam amplissimum et profundum transire voluit et in suos irruere audaciiis inimicos ; quod videntes quidam de nostris, discrimenque inevitabile, si Comes istud faceret, attendentes, arripientes ipsum per frenum tenuerunt, ne se morti exponeret imminenti : quo foeto, omnes nostri, nullo de suis amisso, ad castrum redierunt, pluribus de adversariis interfectis. Rebus sic se habentibus, misit Comes noster marescallum suum Guidonem de P Leveiis, virum fidelem et armis strenuum, ut à Fano-Jovis et Carcassone faceret victualia deferriad Comitem ; hominibus etiamCarcassonensibuset Biterrensibus praeciperet, ut ad Comitis auxilium festinarent : sed, ciim nihil proficere posset ( omnis iw,«T“ quippe terra corruperat viam suam), ad Comitem remeavit. Comes iterum remisit eum, et cum eo virunC nobilern Matthæum de Marliaco, fratrem Buchardi : qui venientes ad homines terrae Comitis, iteriiin atque iterum rogaverunt ut ad Comitem venirent, minas precibus adjicientes ; sed, cum perversi homines et jam vacillantes nollent eos audire , etiam tunc Aimerieum dominum Narbonae et cives Narbonenses adierunt, rogantes et monentes ut ad adjuvandum Comitein festinarent. Responderunt cives Narbonenses et dixerunt marescallo quod, si Aimericus dominus eorum iret cum eis, ipsi eum sequerentur ; ipse verô nullo modo, utpote vir multum argutissimus, potuit ad hoc induci. Exeuntes igitur dicti milites C nostri à Narbona, de tam populosa civitate vix trecentos •homines extraxerunt ; et cùm venissent Carcassonam, de tota terra illa non potuerunt habere homines plusquam quingentos ; quos cùm vellent ducere ad Comitem, illi nullo motio voluerunt, sed omnes statim ad propria refugerunt. Interea virorum perfidissimus Comes Fuxi quoddam castrum quod erat Buchardi de Marliaco prope Castruinnovum à parte orientali, versùs Carcassonam , quoti Sanctus-Martinus dicitur, et quasdam alias munitiones in circuitu occupaverat iqunierat contra nostros. Comes autem mandaverat Buchardo de Marliaco et Martino Algais *, qui erant cum Comitissa apud Vaurum, ut venirent ad Castrum-novum. Iste Martinus, miles Hispanus, erat tunc de nostris ; sed quàm pessimè postea se hahuit, in sequentibus ostendetur.
A». 121«.
M«, Jrgû
D LYII. Erat autem cum Comite nostro miles quidam Careassonensis de Monteregali Guillelmus cognomine Catus, cui nobilis Comes terram dederat, ipsumque militem fecerat : quem in tanta familiaritate habebat, quôd filiam ipsius Comitis dictus Guillelmus levaverat desacro fonte. Comes siquidem et Comitissa et omnes nostri de ipso super omnes indigenas confidebant, adeô quôd dominus Comes proprium suum primogenitum ipsi tradidit aliquando custodiendum. Miserat autem illum Comes à Castro-novo ad Fanum-Jovis,ut homines de castris vicinis in auxilium Comitis adduceret ad Castrum-novum ; sed iste, omni hoste deterior, omnium pessimus traditorum, ingratus beneficiis, oblitus amoris, associatis sibi aliquibus indigenis, pari crudelitatis affectu in tantam nequitiam pariter consenserunt, ut marescallum praedictum et socios ejus redeuntes à Carcassona caperent et traderent in manus Comitis tuxensis. O iniquum proditionis genus ! ô pestis dura ! E o crudelitatis artificium ! o adinventio diabolica ! Innotuit autem marescallo proditio, et ab insidiis declinavit. Nec praetereundum quôd plures homines terrae illius, aliqui etiam abbates qui castra multa habebant, recesserunt tunc à Comite nostro, et juraverunt fidelitatem Comiti Tolosano. O juramentum exeerabile ! ô infidelitas infidelis ! Interea Buchardus de Marliaco et Martinus Algais, et quidam alii milites Comitis nostri, venientes à castro Vauri et ad auxilium Comitis festinantes, venerunt Saxiacum castrum Buchardi, quia non audebant venire rectà via à Vauro ad Castrum-novum. Die autem praecedenti ingressum eorum in Castruninoviun, Comes Fuxi, qui eorum adventum praesciebat, exiens à castris ierat ad castrum supradictuin quod dicitur Sanctus-Martinus, per quod milites nostri debebant transire, ut impugnaret eos. Nobilis verô Comes noster, istud sciens, Qua Coum
Fuxi , posit
insidiis , dinipi
rc aggresuu at
..in»a.»
