Page:Chronique d une ancienne ville royale Dourdan.djvu/27

La bibliothèque libre.
Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

CHAPITRE II

DOURDAN SOUS LES PREMIERS CAPÉTIENS.
(956-1180)


La seconde année du règne de Lothaire le vieux duc passa gaiement les fêtes de Pâques avec Gilbert, prince des Bourguignons. Trois jours après Pâques, Gilbert était surpris par une mort subite, et Hugues, peu après, venait mourir à son tour dans le village de Dourdan, apud Dordingham villam. C’était le xvi des calendes de juillet de l’an 956.

Les chroniques des abbayes de Sainte-Colombe de Sens[1] et de Saint-Victor de Paris[2], celle du moine Aimoin[3], celle de Hugues de Fleury[4] sont d’accord dans leur narration comme dans leur austère et sèche brièveté. Celui qui, depuis Charlemagne, fut le plus puissant

  1. « Hugo dies Paschæ lætus ducens cum Gisleberto principe Burgundionum : idem Gislebertus feria tertia post Pascha morte subita præventus, manibus prædicti Hugonis principatum suum commisit : quem brevi apud villam Dordingam secutus est Hugo Dominicæ kalendas Julii. » (Ex Chronico Senonensi Sanctæ Columbæ ; D. Bouquet, t. IX, p. 41, A.)
  2. Exstat hæc historia in codice ms. abbatiæ S. Victoris Paris, no 419. (Dordeneus villa). Florebat auctor sub principatu Phil. Augusti. (D. Bouquet, IX, 44, D.)
  3. « Secundo anno (regis Lotharii) obiit Hugo Magnus dux Francorum apud Dordingham villam, xvi kal. Julii, sepultusque est in basilica B. Dionysii martyris Parrhisiis. » (Aimoini monachi D. Germani à Pratis, de Gestis Francorum, lib. V, cap. xliv ; apud Bouquet.)
  4. « Obiit Hugo Magnus dux Francorum apud Drodingam villam xvi kal. Jul. sepultusque est in basilica B. Dionysii martyris Parisius (sic). (Ex Chronic. Hugonis Floriacensis monachi ; apud Bouquet, t. VIII, p. 321.)