Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, I.djvu/589

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

ii, 5i. XCVII. — 20 Décembre 1657. 475

XCVII. Descartes a Plempius.

20 décembre 1637. Texte de l'édition latine, tome II, Epist. IX, p. 32-33.

Clerselier, t. Il, p. S1-S2, dit seulement : « A Monsieur Plem- bius (sic). Lettre IX. Version. — Monsieur, etc. » Toute une phrase du texte latin manque dans cette version : « Cur liber. . . certo scio. » (p. 476, l. i-3), preuve que le texte latin est bien ici l'original. — La lettre de Plempius, à laquelle répond celle-ci, est perdue.

Clariffime Domine,

Gaudeo meam ad Domini Fromondi obie&iones refponfionem a tandem ad vos peruenifle. Illum autem ex ea iudicaffe me nonnihil propter fuum fcriptum

5 exacerbatum vel irritatum fuiffe, admodum miror; non enim fui vllo modo, nec puto mihi vel minimum verbum in ipfum excidifTe, cui non fimile aut durius prior in me dixiffet; adeo vt, illum eo ftilo delecr.ari exiftimans, nonnihil coëgerim naturam meam, ab

10 omni alioquin contentione alienam, ne fi forte nimis molliter & languide ipfius impetum fuïlinerem, hic ludus ei minus placeret; atque vt illi, qui latrunculis aut fcachis certant, non ideo minus amici inter fe elfe folent, & ipfa etiam ludendi peritia inter nonnul-

i5 los fit amicitiœ caufa & vinculum,'ita ftudui eius beneuolentiam mea refponfione demereri.

a. Lettre LXXXVIII ci-avant, du 3 oct., p. 412.

�� �