88 Correspondance.
parentes liberos fuos adhuc infantes magis anxie amant, quàm iam adultos, ita non dubito quin illis, a quibus ante pauciffimos annos ereéta eft, valde fit chara, & ideo arbitror iplis gratiflîmum efle debuifle, quod ego eam praetermittens, ac etiam pro viribus 5 excufans, de folo Voetio, vt iftius iudicij, quo laede- bar, authore praecipuo, conqueftus fim. Nec tamen etiam profecto hâc in re Voetio iniuriam feci : erat enim tune Academise reftor, dudum feiebam mihi efle inimicum, & nunc adhuc feruo litteras ab eo feriptas, 10 quibus fe iactat iftius iudicij authorem, his verbis : nouœ philofophiœ Cartejianœ [quœ etiam nunc latet in potentiâ materiœ aut in principijs particularum infenfi- bilium) non exiguum allatum ejî prœiudicium, in hâc nojlrâ Académie, iudicio nojîro quod hîc vides. Atque i5 omnino hâc in re permagnâ vfus fum moderatione ; neque enim illum, nec Academiam, nec vrbem nomi- naui, vt quse de ipfo dicenda erant, ab illis folis qui me laefum ab eo feirent, ad ipfum referrentur, & vltio mea non latius quàm accepta iniuria pateret. Quin 2 ° etiam nullum eâ de re feriptum peculiare compoiui, fed obiter tantum in epiftolâ in quâ de Pâtre quodam Societatis conquerebar, & quam tune commodam fub praelo habebam, paucas de illo paginas inferui 8 . Nec fine confilio duas illas querelas fimul iunxi, vt in 2 * ijs non de religione, fed tantum de priuatis iniurijs, agi appareret,quia nempe cum Vltraiedino Theologo non alio modo quàm cum Pâtre Societatis agebam,
12 nunc omis. — 19 feirent] fciunt. — 20 iniuria accepta, a. Voir t. III, p. 564, note c.
�� �
