Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/203

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

H, .8-9. DXVII. — j Juin 1648. 189

de?Ji, eîiaviji nullum omnino corpus in rermn natura ejje

fupponeretur. (^Jicut etiam in tertia Meditationc'^ nullum

adhuc ejJe fupponis), cuius motu tempus perageretur,

quicquid de necejfaria mentis nojîrœ à Deo conferua-

5 tione ajjeris, pondus fuum habere deberet.

Quare, vt hœc demonjlratio eandem, quam reliquœ, vim liabeat, opus ejfet vt exponeres :

I. Quid fit duratio, & quomodo dijîinguatur à re du- rante ? 10 2. Vtrum rei permanentis ac fpiritalis duratio fuc- cejjiua fit an permanens ?

3. Quid fit propriè tempus, & in quo à rei permanentis fuccejfjione différât, fi vtraque res fuccefiiua fit?

4. Vnde tempus fuam breuitatem aut longitudinem i5 fortiatur, &^vnde motus fuam tarditatem aut velocitatem ?

Deinde, in eadem duratione, pro axiomate fiatuitur^ : quod poteftefficere id quod maius eft, fiue difficilius, poteft etiam efficere id quod eft minus. Id verà non videtur vniuerfè verum, quod axiomatis ratio pofiulat ;

20 poffum enim intelligere, non îamen j terramfuo loco mo- uare, ciim tamen prius longé maius fit quàm pofierius. Denique non maius videtur me ipfum conferuare'^, quam mihi dare perfeéliones, quas mihi deejje percipio; quan- doquidem omnipotentiam, omnifcientiam, &c. deeffe mihi

2 5 fentio, quas tamen mihi ipfi dare non poffem, nifi me ip- fum Deum efficerem, quod longe maius effet, quàm me ipfum conferuare.

a. Inst. : « Art. i. » Voir p. 27 (édit. «642).

b. Inst. : « Axiome 8, à la fin des Rép. aux 2« Objections; et Médit. III, art. 36. »\o'u p. 1 85- 1 86 et p. 44 (édit. 1642).

c. Inst. : « Médit. III, art. 30. » Voir p. 44 (édit. 1642).

�� �