Aller au contenu

Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/207

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

n, 2I-3Î. DXVIII. — 4 Juin 1648. 193

demur; quia hoc pendet à quadam reflexione intel- leélûs fiue me|morige intelledualis, cuius in vtero nullus vfus fuit. Atqui neceffarium videtur vt mens femper adu cogitet : quia cogitatio conftituit eius 5 effentiam, quemadmodum extenfîo conftituit eflen- tiam corporis, nec concipitur tanquam attributum, quod poteft adefte vel abeffe, quemadmodum in cor- pore concipitur diuifio partium vel motus.

Quae proponuntur de duratione & tempore, ni-

10 tuntur opinione fcholarum, à qua valde diftentio : quod fcilicet duratio motûs fit alterius naturae, quàm duratio rerum non motarum, vt in art. 57 primae partis Principiorum explicui. Et quamuis nulla cor- pora exifterent, dici tamen non poffet duratio mentis

i5 humanae tota fimul, quemadmodum duratio Dei ; quia manifefte cognofcitur fuccelfio in cogitationibus nof- tris, qualis in cogitationibus diuinis nulla poteft ad- mitti ; atqui perfpicue intelligimus fieri poffe vt exiftam hoc momento, quo vnum quid cogito, &

20 tamen vt non exiftam momento proxime fequenti, quo aliud quid potero cogitare, fi me exiftere contingat.

Axioma, quod potejî mains, potejî etiam minus, cum de caufis primis & non aliunde limitatis quseftio eft, mihi videtur per fe notum ; fed cùm agitur de caufa

25 ad aliquem effedum determinata, vulgo dicitur maius effe pro tali caufa, Il producat alium efFedum, quàm fi producat illum ad quem eft determinata & apta ; quo fenfu maius eft pro homine terram loco mouere, quàm intelligere. Eft etiam maius fe conferuare, quàm

3o fibi dare quafdam ex perfedionibus quas nobis deeiTe percipimus ; atque hoc fufficit ad vim argumenti,

��Correspondance. V.

�� �