1, 2S5-28G. DXLIV. — ^ Mars 1649. }^^
Vt aliquid voce vel nutibus indicaret, &c. ^ V
Annon canes annuunt candis, vt nos capitibus? Annan
hreuibus latratibus cibum fœpius ad menfam mendicant?
Imà verà aliquando domini cubitum pede, qiiâ poffunl
5 cum reuerentiâ, tangentes, quafi fui oblitum, blando hoc
eum Jigno commonefaciunt ?
Quàm maxime flupidi ac mente capti, c^c, non ^'I autem vUum brutum, &c..
Nec infantes vlli, per aliquàm multa faltem vicnfnun ■ o fpatia, quamvis plorent, rideant , irafcantur &c. Ncc diffidis tamen, opinor, qiiin infantes fint animât i, ani- mamque habeant cogitantem.
Refponfa hcvcfunt [Virillufîriffime) qiiœ tuis prœclaris refponfîs tnihi vifum eft reponere. Quœ an œque grata
i5 futur a fini, ac nuperœ mece obieéîiones, fane prœfagire non poffum.
Humanitas tua, quam verjus ifîas perfpexi, & diutur- nior cum fcriptis tuis confuetudo, audentiorem me fece- runt ; vereor ne fuerim prolixus nimiùm ac molefîus.
20 Equidem ferme oblitus eram potifjimi mei infîituii, quod non fuit œternas iecum altercationes reciprocare ; fed ciim hanc oportunitatem fim naélus, tanti viri de ré- bus quœ fe obtulerinl Philofophicis iudicium placide ex- \pcriri, & prœcipuè fi qua difficultas emerferit inter le-
2 5 gendos tuos libros, teipfum audire interpretantem. Quam profeélà gratiam fi lubens facilifque concejferis, fummo- perè me tibi dejuincies.
a. Page 278, 1. i6-r_-.
b. Ib., 1. 21-2?.
�� �
