Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, V.djvu/453

La bibliothèque libre.
Cette page n’a pas encore été corrigée

1.3.7-3.8. DLXXIV. — 21 Octobre 1649. 4}9

» Scruatis igiiur eisdem rectis lineis per quas excurrat mea animaduersio, ■> et câdem anguli magnitudine, in oculo HI, quœ modo in KL, dico » obiccium D C œquè magnum apparere ac in oculo K L. Vnde postea » colligo, magnitudinem obiecti apparentem ad anguli decussationis » magnitudinem, non ad magnitudinem imaginis, referri. Postremô, vt » magnitude apparens obiecti non fit ex magnitudine imaginis in oculi » fundo (vti porrô patet ex eo quod eadem sit imaginis magnitudo ob- » iecti minoris EF, quœ maioris CD, tara in HI oculo, quàm in KL),

���ita neque simpliciter ex magnitudine anguli decussationis : alioquin obiectum EF œquè magnum appareret ac obiectum CD, cùm idem sit decussationis angulus. Sed amoto EF minore | obiecto, obiectum CD reuerà multô maius apparebit, quàm apparebat modo obiectum EF, cùm lamen vtraque cernerentur siib eodem decussationis angulo. Vnde meritô concludi potest apparentem cuiusque obiecti magnitudinem, partim ex anguli decussationis, partimque ex reali corporis magnitu- dine oriri. Neque mirum est animaduersionem meam, per lineas rectas nisûs illius, siue motûs transmissi pergentem, eô vsque penetrare, ibique se sistcre vbi motus hic primùm incipit, videlicet ad C et D ; nec mirum etiam est (cùm reuerà magis distant quàm EF, nec sub minori angulo videntur) apparere magis distantes quàm E et F, totum- que adeô obiectum CD tnaius simpliciter apparere, quàm obiectum totum EF. »

a Quoniam sumus assueti iudicare, etc. '. Quid igitur censés de caeco illo à natiuitate suâ quem sanauit Christus, si spéculum planum ipsi obiectum fuisset, antequam consuetudo iudicium deprauasset ? Nun- quid ille vultum éuum citra spéculum, non vitra vel ponè spéculum, deprehendisset ? Mirificè torsit et fatigauit imaginationem meam hic imaginis ponè spéculum lusus, cuius causas nondum me satis perce- pisse fateor. Neque enim mihi vllo modo satisfacit haec deprauata iu- dicandi consuetudo. Si rationes realcs magis magisque mechanicas excogitare poteris, et nobiscum communicare, rem sanè gratissimam prœstabis. »

a. Page 142, 1. i5, et p. 61 1, L 3o, de la présente édition.

��Ad Artic. 19.

�� �